Ἀνέτειλε τὸ ἔαρ...

Ἀνέτειλε τὸ ἔαρ...
Ἀνέτειλε τὸ ἔαρ...

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2014


Ημερολογιο Αποδημιας: Mνήμη Μωυσέως, Αγιορείτου μοναχού

Ημερολογιο Αποδημιας: Mνήμη Μωυσέως, Αγιορείτου μοναχού: Η εξόδια ακολουθία του προσφιλούς μου λογίου μοναχού Μωυσή του Αγιορείτου ετελέσθη τη Δευτέρα, 2 Ιουνίου 2014, στη Σκήτη του Αγίου Παντελ...

Ημερολογιο Αποδημιας: Εἰς τιμὴν καὶ Μνήμην

Ημερολογιο Αποδημιας: Εἰς τιμὴν καὶ Μνήμην: ...τοῦ Ἁγιορείτου Μοναχοῦ Γέροντος Μωυσέως Ὁ λόγος μου εἶναι φτωχὸς γιὰ νὰ σκιαγραφήσει τὴ βιοτὴ καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἄρτι κοιμηθέντος Γέρο...

Ημερολογιο Αποδημιας: Ελληνική Γλώσσα και Εθνική Ταυτότητα

Ημερολογιο Αποδημιας: Ελληνική Γλώσσα και Εθνική Ταυτότητα: Το Γραφείο Τύπου και Επικοινωνίας της Ελληνικής Πρεσβείας Λονδίνου εκδίδει τακτικά το τετρασέλιδο φυλλάδιο με τον τίτλο «GREECE» . Στην 3η ...

Ημερολογιο Αποδημιας: Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα

Ημερολογιο Αποδημιας: Αποχαιρετισμός στην Ελλάδα: Παλιό, ίσως, αλλά σίγουρα καλό, πολύ καλό, εξαίρετο θα έλεγα. Μόλις το ανακάλυψα. Ήταν κρυμμένο πάνω στο γραφείο μου, ανάμεσα σε πολλά αποκ...

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Νικηφόρου Βρεττάκου,"Σεμινάριο"


ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ
 Ἂν μὲ βλέπουν νὰ στέκομαι
ὄρθιος, ἀκίνητος, μὲς
στὰ λουλούδια μου, ὅπως
αὐτὴ τὴ στιγμή,
θὰ νόμιζαν πὼς τὰ διδάσκω. Ἐνῷ
εἶμαι ἐγὼ ποὺ ἀκούω
κι αὐτὰ ποὺ μιλοῦν.
Ἔχοντας μὲ στὸ μέσο
μοῦ διδάσκουν τὸ φῶς.


     Το βίντεο αυτό δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Επιμόρφωσης Φιλολόγων Β΄  Επιπέδου στο ΚΣΕ του 1ου ΣΕΚ Ιωαννίνων με την καθοδήγηση της επιμορφώτριας Στάμου Ευαγγελίας
   Πρόκειται για οπτικοποίηση με δημιουργία πολυμεσικής παρουσίασης  του ποιήματος του Νικηφόρου Βρεττάκου Σεμινάριο,  από την ποιητική συλλογή Η Φιλοσοφία των Λουλουδιών.

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Προσωπικό,Μιχάλης Γκανάς




Επειδή η ζωή μας μοιάζει να φυραίνει
μέρα τη μέρα, δε θα πει πως η ζωή
δεν αξίζει τον κόπο.

Επειδή σ’ αγάπησα και σ’ αγαπώ ακόμη
κι ας μην είναι όπως παλιά,
δε θα πει πως πέθανε η αγάπη,
κουράστηκε ίσως σαν καθετί που ανασαίνει.

Επειδή περνάς δύσκολες μέρες
σκυμμένη σε χαρτιά και γκρεμούς
που δεν κλείνουν, κι εγώ πηδάω
τις νύχτες επί κοντώ λαχανιάζοντας,
δε θα πει πως δεν έχουμε
μοίρα στον ήλιο, έχουμε
τη δική μας μοίρα.

Επειδή πότε είσαι άνθρωπος
και πότε πουλί, φέρνεις στο σπίτι μας
ψωμάκια μικρά της αποδημίας
κι ελπίζουνε τα παιδιά μας
σε καλύτερες μέρες.

Επειδή λες όχι και ναι κι ύστερα όχι
και δεν παραιτείσαι, ντρέπομαι
για τα ίσως, τα μπορεί τα δικά μου,
μα δεν αλλάζω, όπως δεν αλλάζεις κι εσύ,
αν αλλάζαμε θα ’μαστε πάλι
δυο άγνωστοι και θ’ αρχίζαμε
απ’ το άλφα.

Τώρα ξέρουμε πού πονάς
πού σωπαίνω πότε γίνεται παύση,
διακοπή αίματος και κρυώνουν
τα σώματα, ώσπου μυστικό δυναμό
να φορτίσει πάλι τα μέλη
με δύναμη κι έλξη και δέρμα ζεστό.

Επειδή είναι δύσκολο ν’ αγαπάς
και δυσκολότερο ν’ αγαπάς τον ίδιο άνθρωπο
για καιρό, κάνοντας σχέδια και παιδιά
και καβγάδες, εκδρομές, έρωτα, χρέη
κι αρρώστιες, Χριστούγεννα, Κυριακές
και Δευτέρες, νόστιμα φαγητά
και καμένα, θέλοντας ο καθένας
να ’ναι ο άλλος γεφύρι και δέντρο
και πηγή, κατά τις περιστάσεις
ή και όλα μαζί στην ανάγκη,
δε θα πει πως εγώ δεν μπορώ
να γίνω κάτι απ’ αυτά ή και όλα μαζί,
κι αν είναι να περάσω
μια ζωή στη σκλαβιά –έτσι κι αλλιώς–
ας είμαι, λέω, σκλάβος της αγάπης.